сыпа
1(Қ-орда: Шиелі, Арал, Сыр. , Жал. , Қарм. , Қаз. ; Жамб. : Шу, Св. , Жам. ; Шымк. : Шәу. , Түлк. ; Қост. , Жанг. ; Қар. , Қарқ. ) сыпайы. Өзің бір с ы п а бала екенсің, шырағым, әңгімеңді айта бер Қ-орда. , Шиелі). Менің мына балам с ы п а болады екен, с ы п а д а көп сөз болмайды (Жамб. , Шу). С ы п а жаурамай, қалтырар (Мақал; Шымк. , Шәу. ). Ахметбектің өзі с ы п а жігіт (Қост. , Жанг. ). С ы п а тұтып, кейін тұрып қалдым (Қар. , Қарқ. ). Сөзі с ы п а бойын бағар, Балам түзде қойын бағар. Балам түзде жаурап жүрсе, Келін үйде ойын бағар (Б. Майл., Шығ. 1 т., 326)
2
(Шымк. , Мақт. ) үйдің сыртқы төбесі. С ы п а д а н тамшы ағып кетті (Шымк. , Мақт. )
3
1. (Шымк. : Сайр. , Түлк. ; Жамб. , Жам. ; Алм. , Шел. ; Қарақ. ) балшықтан биіктеу етіп жасалған орын, сәкі. Тамға (қ.) с ы п а тазалық үшін жасалады (Шымк. , Сайр. ). С ып а тамның төр жағында болады (Жамб. , Жам. ). С ы п а д а отырып шай ішейік (Алм. , Шел. ). Биыл аюанға (қ.) с ы п а соқпақшымын (Қарақ. ). 2. (Өзб. , Ташк. ) жерден көтеріп, үстін тегістеп сылаған орын. [Өзбекше супа (Узб.-рус. сл., 1959); тәж. суфа (Тад.-рус. сл.)]
4
(Түрікм. : Красн. , Тедж. , Таш. ) егіннің қауызы, шөп-шары. [Түрікменше сыпак орылған жерде қалған егін сабағы (Туркм.-рус. сл., 1940)]
5
(Гур. , Маңғ. ) ырыс. Сарқытта с ып а да бар, сарқытта шыпа да бар (Мақал; Гур. , Маңғ. )
6
Қ-орда. , Қарм. ; Қарақ. ) мола, бейіт, қабір. Сол жерде с ы п а қып салған молалар көп қой Қ-орда. , Қарм. ). Мына с ы п а д а Айымбет ишан жатыр (Қарақ. )