таға
1(Қ-орда: Жал. , Сыр. , Шиелі; Жамб. , Жам. ; Шымк. : Бөг. , Сайр. ; Өзб. , Ташк. ) нағашы. Адамның бір жұрты т а ғ а с ы ғой Қ-орда. , Жал. ). Оның т а ғ а с ы ертең жүреді (Шымк. , Сайр. ). Біз Ахмет т а ғ а м екеуміз, тете өстік (Өзб. , Ташк. ). Т а ғ а ана руынан шыққан барлық еркек атаулыға қолданыла береді. Жасы кіші болса, кішкене т а ғ а, кейде нағашы атаны дәу ата дейді (Өзб. , Ташк. )
2
(Сем. , Абай) қолдан жасаған пиманың табаны тозбас үшін табанға байланған жылқының тұяғы. Аяғымыздың табанына т а ғ а байлап қыста шыға беретінбіз (Сем. , Абай)