шайла
1. (Жамб. , Тал. ; Қ-орда: Сыр. , Жал. , Қаз. , Қарм. ; Шымк. : Түркіс. , Түлк. ) қос, күрке. Үйіміз болмағандықтан, ш а й л а д а отырмыз (Жамб. , Тал. ). Қауынның басына ш а й л а жасап жатамыз. Екі айға осы ш а йл а да жарайды Қ-орда. , Сыр. ). Дағыстан халқы қашты енді, Баспана тастап ш а й л ан ы (Рүс. дас., 100). Ш а й л а д а н шыға бере оның қолына әкесінің шоқайын (қ.) ұстатты (Р. Райым., Жап. жаңғ., 64). Бұл ш а й л а нағыз жұмақта тұратындардың мекені сияқты (Ш. Мұрт., Жұлд. көп.). 2. (Шымк. , Түркіс. ) талдан қырқып, төбесін иіп барып жасаған үйшік. Шөпшілер ш а й л а ғ а қарай беттеді (Шымк. , Түркіс. )