шаулау
1(Шымк. , Шәу. ) еріншек, жалқау. Ол өзі бір ш а у л а у адам. Істемейін демейді, бірақ ш а у л а у (Шымк. , Шәу. )
2
(Гур. : Бақс. , Есб. ; Маң. , Маңғ. ) саулау, саулап ағу. Астында тесігі бар екен, сүт қазаннан ш а у л а п қоя берді (Гур. , Бақс. )
3
Қ-орда. , Арал) қазанға пісірілген нан, құймақтардың от күшінен күйіп кетуі. Қазанның оты қатты жанып, пәтірім ш а у л а п кетті Қ-орда. , Арал)
4
Қ-орда. , Арал) жылжыту, босату, түсіру, арылту. Жылымның мұзын ш а ул а у (жылымның мұзын босату). Қыстыгүні жылымның қатқан мұзын ш а у л а п суға қайта салады Қ-орда. , Арал). Жылымды қыста ш а у л а п отырмаса, ол тез шіриді Қ-орда. , Арал)