шел
1. (Түрікм. : Тахта, Көнеүр. , Тедж. , Байр. ; Қарақ. ) атыздың төрт жағынан ұзынша етіліп үйілген топырақ. Ш е л д і ң міндеті көрші атыздарға су жібермеу (Түрікм. , Тахта). [Түрікменше чил (Туркм.-рус. сл., 1940). Өзбек тілінің жергілікті ерекшеліктерінде чел шекара, шөп (Узб.-рус. сл., 1959); қарақ. шел (Карак.-рус. сл., 1958)]. 2. (Ақт. , Ойыл) арықтың құлағы. Егістікке су жіберу үшін әр жерден бұрылған бұрылыс. Звено мүшелері ерте көктемде двигательді орнатып, жаптар, ш е л д е р сала бастайды (Ақт. , Ойыл)