Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шолпы
1. (Қ-орда: Арал, Сыр. , Жал. , Қарм. ; Шымк. , Қызылқ. ; Орал, Казт. ; Ауғ. ; Ир. ) сүзгі, тесік ожау, кепсер (қ.), кәкбар (қ.), май шолпы. Көршінің ш о л п ы с ы н әкеле ғой Қ-орда. , Арал). Тұрсынай, ш о л п ы н ы үйге апарып қойшы (Орал, Казт. ). Бауырсақты ш о л п ы м е н былғап пісіреміз Қ-орда. , Жал. ). Бұл сөздің Қазақстанның әр жерінде айтылатын кәкпір, тесік ожау, күн қалақ, нан шәулі, шойла, кепсер секілді нұсқалары бар. 2. (Қарақ. ) тамақты сүзуге пайдаланылатын талшыбықтан жасалған құрал
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: шолпы


будет выглядеть так: Что такое шолпы