шыбар
(Шығ.Қаз. , Марқ. ; Сем. : Абай, Аяг. ; Жезқ. , Ағад. ; Қост. , Арқ. ; Монғ. ) 1. шұбар. Ш ы б а р ат жүрдек (Шығ.Қаз. , Марқ. ). Ш ы б а р тілмен сөйлемеу керек (Жезқ. , Ағад. ). Қақпасының өзі бір қабырғадай. Қызыл шаңқан бояулы. Ала ш ы б а р өрнек, айдаһардың суреті салынған (С. Тәу., Арм. тау, 99). 2. жазық далада кездесетін тобылғылы, шөбі қалың ояң жер. Мал ш ы б а р д а жатыр (Жезқ. , Ағад. ). Семей жағында айтылуы мен жазылуы Шұбартау түрінде қалыптасқан жер атын сол өлкенің тұрғын халқы Шыбартау деп атайды