қада
11. (Түрікм. : Таш. , Мары, Тедж. ; Қарақ. ) үй құрылысында мәткенің, белағаштың үстінен салынатын жіңішке ағаштар. 2. (Сем. : Абай; Шығ.Қаз. , Марқ. ; Қост. , Жанг. ) тіреу, діңгек. Үйдің қ а д а с ы н а киім ілді (Сем. , Абай). Жылы үйдің қ а д а с ы нашар екен (Қост. , Жанг. ). Үйдің қ а д а с ы н жасаймын деп, Ақай бес қарағай ағаш алды (Шығ.Қаз. , Марқ. ). 3. (Қ-орда: Сыр. , Жал. ) ат байлау үшін орнатылған ағаш. Есік алдындағы тақыр күресінде қ а д а ғ а байлаулы ертоқымды аттар тұр (Ғ. Мұст., Дау. кейін, 211). Қ а д а ғ а атты байлай салып едім Қ-орда. , Жал. ). Тұп-тура тапты барып бұрылмастан, қазық қып қ а д а н ы да қағып басқан (Рүс. дас., 207)
2
(Шымк. , Түркіс. ) арбаның төрт бұрышындағы қазығы