қақсу
1(Гур. : Маңғ. , Есб. ; Орал, Казт. ; Қ-орда, Арал; Түрікм. : Красн. , Таш. ; Ақт. , Ырғ. ; Қост. , Жанг. ) қаңсу. Қазан сусыз отта тұрып қ а қ с ы п кетті (Гур. , Маңғ. ). Домбыра жел тиген соң қ а қ с ы п бара жатыр (Орал, Казт. ). Осы үйдің шелегі қ а қ с ы п тұр (Қост. , Жанг. ). Ол арба жаздай далада тұрып қ а қ с ы п тұр ғой Қ-орда. , Арал)
2
(Қ-орда: Қарм. , Сыр. , Шиелі) шөлдеу, қақтығу. Мал судан қ а қ с ы п тұр Қ-орда. , Қарм. ). Көбіне жеритін сиырлар сусыз қ а қс ы п жүреді («К-зшылар үні»)