қапылу
1. (Түрікм. : Красн. , Небид. , Ашх. , Таш. , Мары; Ақт. : Тем. , Жұр. ; Қ-орда, Арал; Гур. , Маңғ. ) асығу. Сондайма неге қ а п ы л ас ы ң, әлі уақыт бар (Түрікм. , Ашх. ). [Түрікменше ховлукмак (Рус.-туркм. сл., 1956); өзб. ховлукмак (Узб.-рус. сл. 1959)]. 2. қысылу, асып-сасу, қиналу. Қ а п ы л с а қайт деп отырсың маған! Қ-орда. , Арал). Мәшине іздеп қ а п ы л ы п жүрген шығар (Ақт. , Тем. ). Кіл қ ап ы л у... Сен де бір жағынан бізді қызыл танау ғып болдың ғой – деді (Ә. Нұрп., Сең, 66). Әншейінде өз етегіне өзі сүрініп қ а п ы л ы п жүргенімен… (Ә. Кекіл., Құс қан., 267). 3. (Ауғ. ; Ир. ) кешігу. Үйде болса үш мүсәпір отыр еді, сөйлесемін деп тойыңа қ а п ы л ы п қалдым (Ауғ. )