қаста
1(Түрікм. : Красн. , Ашх. , Таш. , Мары; Гур. , Маңғ. ) ауру. Қ а с т а адам ғой, көңілі жарым, сонан да өкпешіл келеді (Түрікм. , Ашх. ). Денеңде қ а с т а болса ел білсін, білмесін өз жаның ауырмай ма? (Ғ. Сл., Заман, 105). Сойып қарағанда... басқа ешқандай қ а с т ас ы жоқ («Жұм-шы», 17.01.1940). [Түрікменше хасса (Рус.-туркм. сл., 1956); өзб. хаста (Узб.-рус. сл., 1959); қарақ. хасте (Рус.-карак. сл., 1967); пар. хастэ жаралы, ауру, сырқат (Л. Буд., I, 533)]
2
(Гур. : Маңғ. , Мақат) қастық, қастандық, залал, зиян. Біреудің қ а с т а қылғанынан болды ма деп те ойлаймыз (Гур. , Мақат). Пайдасы тимес жаманнан, Жақсылардың артық моласы-ай. Моласына бар да түнеп қайт, Басыңа бір ауыр қ а с т а жоласа-ай (Гур. , Маңғ. )