қауақ
1. (Гур. , Маңғ. ) асқабақ. 2. (Шымк. , Қызылқ. ; Қ-орда, Қарм. ; Гур. , Маңғ. ; Түрікм. , Таш. ) ішін үңгіп, дәнін, өңезін алып тастап, ыдыс үшін пайдаланатын асқабақ тәрізді өсімдік. Қ а у а қ т а ғ ы судан құйып бер Қ-орда. , Қарм. ). Ошақ жанындағы үстелде бірнеше қ а у а қ тізіліп тұр (Түрікм. , Таш. ). Дереу өзі де қ а у а қ, шелектерін салдыратып, күндегідей қой-ешкі сауысуға бет алған болатын (Р. Райым., Жап. жаңғ., 47)