қауысу
1(Гур. : Есб. , Маңғ. ; Орал, Чап. ; Ақт. , Қараб. ; Қ-орда: Қарм. , Жал. ) жолығу, кездесу, ұшырау. Бір күні болғанда аман-сау елге қ а у ы с т ы м, Сен жамандама, күпсіз болдың аман қ а у ы с а й ы қ (Гур. , Есб. ). Ертең Ярослав совхозына барсаң, редакцияның алдында қ а у ы с а й ы қ (Ақт. , Қараб. ). Біз онымен жолда қ а у ы с т ы қ (Орал, Чап. ). Әйтеуір өлмей, аман қ а у ы с қ а н ы ң жақсы болыпты («Окт. туы», 14.06.1959). қ. қауышу.
2
(Орал: Жән., Чап. ; Гур. : Шев., Тең. , Есб. ) бату [күн]. Күн қ а у ы с а бастады (Орал, Чап. ). Күн қ а у ы с қ а н соң үйге баратын болайық (Орал, Жән.). Күннің қ ау ы с у ы дұрыс екен, ертең ауа райы түзелер (Гур. , Тең. ). Сағат алтының айналасында күн қ а у ы с а т ы н болып қалды (Гур. , Тең. ). Қарт қалай айтарын, не деп бастарын біле алмады. Күн қа у ы с ы п кетті, әйел самауырынға су құйып, от салды (Ж. Нәжім., Ақ шағ., 245)