қаша
11. (Алм. : Кег. , Шел. ; Талд. , Керб. ) қорған. Үйдің айналасында қ а ш а бар (Талд. , Керб. ). Мал кірмес үшін огородке қ а ш а орнатайын деп едім. Түйені қ а ш а д а н шығарып айдап кетті (Алм. , Шел. ). Біздің қ аш а ғ а сүйеніп, қолындағы дырау қамшыны етігіне ұрғыштап, менің жолымды тосып тұр (Б. Соқ., Біз де бал. бол., 233). 2. (Шығ.Қаз. , Күрш. ) аула, қора (талдан тоқылған қора, шарбақ). Ол қ а ш а д а н аттап өтіп кетіпті (Шығ.Қаз. , Күрш. ). Оспан үйінің қ а ш ас ы н а іліп кетіңіз (О. Бөк., Өз от. өш., 274)
2
(Сем. , Ақс. ; Шығ.Қаз. , Тарб. ) қақпа, қораның арба мен машина сияқты нәрселерге арналған үлкен есігі. Әкем-ау, қ аш а н ы ашып жіберші, арба келіп тұр (Сем. , Ақс. )
3
(Монғ. ) 1. үй, қора қабырғалары. Бұл ағаштан салған қ а ш а (Монғ. ). Ағаш қ а ш а, тас қ а ш а деп айтып жатады (Монғ. ). 2. тастан, кірпіштен, не ағаштан малға арнап жасаған қора. Малға қ а ш а салу керек. Мықтың үйінің тастарын қ а ш а салуға алуға болмайды (Монғ. )