қобы
11. (Қ-орда: Сыр. , Жал. ) құмды жер; шөп шықпайтын тақыр, жалаңаш жер. Қ о б ын ы ң үстіне мал жайылмайды Қ-орда. , Жал. ). 2. Қ-орда. , Арал) шөп шыққан құмды жер
2
(Жамб. : Шу, Мер. ) екі белдің арасы, ойпаң жер. Қ о б ы д а шабылған шөп бар (Алм. , Шел. ). Бес қашқын ауылдың жанындағы қ об ы м е н сыдыртып, Алпан сайына бет алды (Б. Майл., Шығ., 4 т., 129). Ойпаң қ о б ы ғ а жалғас көлденең жатқан белес керіліп, екі бөлек кесілді (С. Сейф., Шығ., 4 т., 160)
3
1. (Жамб. , Қорд. ) ағаш ыдыстың айналасына жүргізілген белдеу, өзек. Бұл тегененің қ о б ы с ы н а бұрын саусақ салғанда көрінбейтін (Жамб. , Қорд. ). 2. (Жамб. , Қорд. ) есік, терезе косегіндегі есік, терезе қиюласып тұратын тепкішек өзек. Терезенің әлі қ о б ы с ы жасалмапты ғой (Жамб. , Қорд. )