құмған
1. (Алм. : Шел. , Еңб-қаз. , Жам. , Кег. , Нар. ; Жамб. : Қорд. , Жам. ; Талд. , Гв. ; Шымк. : Қызылқ. , Сайр. , Шәу. , Түлк. , Түркіс. ; Сем. : Көкп. , Ақс. , Мақ. ; Қост. , Камыш. ; Қарақ. ) шойын құман, құман. Әшір, кісілердің қолына қ ұ м ғ а н м е н су құй (Алм. , Жам. ). Әке, қ ұ мғ а н д ы әперіп жіберші (Алм. , Нар. ). Қ ұ м ғ а нд ы маған бер (Жамб. , Жам. ). Қ ұ м ғ а н кейбір үйлерде ғана бар (Шымк. , Түлк. ). Біраз отырғаннан кейін шал қ ұ м ғ а н ы н алып, тысқа шықты (Қост. , Камыш. ). 2. (Шымк. : Сайр. , Қызылқ. , Түркіс. ) аққұман, шай шығаратын ыдыс. Жамилаш, қ ұ м ғ а н д ы отқа қоя сал (Шымк. , Қызылқ. ). Екі қолын легенге соза берген қария кенет иір мойын қ ұ м ғ а н д ы шап берді («Жұлдыз», 1986, №10, 160)