Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ұран
1. (Гур. , Маңғ. ; Орал, Казт. ) белгі. Мен алыстан қол былғап ұ р а н бергенде, аттың басын қоя бересің (Гур. , Маңғ. ). Мен ұ р а н бергенде сыртқа шық, менің «ұраным» тұсыңнан келіп шыбық жүгіртермін (Орал, Казт. ). 2. (Орал, Жән.) айқай, айқайлау, шақыру. Мен ұ р а н тастағанда сен неге қарамадың (Орал, Жән.)
1. (Гур. , Маңғ. ; Орал, Казт. ) белгі. Мен алыстан қол былғап ұ р а н бергенде, аттың басын қоя бересің (Гур. , Маңғ. ). Мен ұ р а н бергенде сыртқа шық, менің «ұраным» тұсыңнан келіп шыбық жүгіртермін (Орал, Казт. ). 2. (Орал, Жән.) айқай, айқайлау, шақыру. Мен ұ р а н тастағанда сен неге қарамадың (Орал, Жән.)
Вы можете поставить ссылку на это слово:
будет выглядеть так: ұран
будет выглядеть так: Что такое ұран
будет выглядеть так: ұран
будет выглядеть так: Что такое ұран