әми
(Түрікм. : Ашх. , Тедж. , Мары; Ақт. , Ырғ. ; Жамб. : Сар. , Шу; Қарақ. ; Қ-орда: Сыр. , Арал, Қарм. ; Шымк. : Түлк. , Сайр. ; Маңғ. : Бейн. , Ер. ; Орал, Жән.) надан, қараңғы. Ертеде оқысақ та, ә м и қалпымызда қалдық (Түрікм. , Ашх. ). Ой, қойсаңшы, ол бір ә м и адам ғой Қ-орда. , Арал). Алым болып не болар, оқығанын жұтқан соң, ә м и болып жат болмас, естігенің тұтқан соң (Хал. өлеңі). Атам замандағы ә м е й і адамның үйінің іші сияқты ...едені кір («Ком. », 16.11.1939). [Татарша өмми сауатсыз; өзб. оми (й) «сауатсыз, білімсіз, надан»; як. ама «қарапайым, жұпыны» (Э. Пек., Сл. якут. яз., т. Ы, 94). Арғы төркіні ар. әммие «надандық, сауатсыздық»]