дың
зат. Ислам дәуірінен бұрын болған сәулет құрылысының бір түрі. Ол киіз үйге ұқсас, қабырғасы берік тастан қаланған. Дыңды тастан, кірпіштен, балшықтан қалап, үстіңгі еңсесін күмбезге не шошақ мұнараға айналдырады. Дыңның бұл екі түрі де өлген адамдарды қабірлеуге арналған.