Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қақпақыл
зат. Бес не жеті асықты (тасты) қол сыртымен қағып ойнайтын ойын. Қақпақыл ойнаушылардың әрқайсысы бес асықтан алып, салмақтылау асықты «құспек» етіп ортаға қояды. Бұдан кейін әр бала қолындағы асығын жрғары қағып жіберіп, оны алақанының сыртымен қағып алады. Кім кеп ұстаса, қалған ойнаушылардың бәрі соған асықтарын береді. Ол барлық асықты қос уыстап жоғары көтеретастап, алақанының сыртымен қағып алады. Ұстаған асықтарының санына сәйкес жердегі асықтарды алу үшін «құспекті» биікке лақтырып, қайта түскеншежердегі асықтарды белгілі бір мөлшерде алып, «құспекті» жерге түсірмей қағып алу керек. Егер асық қолдан түсіп кетсе, ойыншы кезегінен айрылады. Әр ойын айналасында ұтушы бес ұпайдан қоса отырып; межелі санға жеткені жеңімпаз аталып, қалған ойыншылардан бес асықтан алады. Бұл ойынның машықтануға, әдісқойлық пен ептілікті арттыруға әсері бар.
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: қақпақыл


будет выглядеть так: Что такое қақпақыл