қос
зат. Шөп шабу, егін салу және жинау, жылқыны қысқы тебінде бағу кезінде көшіп-қонуға ыңғайлы; тігуі, жығуы оңай шағын баспана. Қосты екі кереге басын қосып немесе бірнеше сырғауыл, бақан, сырық басын байлап киізбен жабады. Ал жылқышылардың қысқы қосы үш қанат керегеден тігіледі. Ортасында от жағатын орны, төбесінде ашылып жабылатын түндігі болады. Қос іргесін қыста қармен көміп тастайды. Қос ертеде жорыққа, алыс сапарға, аңға шыққанда, бірнеше күн үдере көшкенде тігілетін болған. Қос деп кейде белгілі бір кәсіптегі адамдар тобын да атайды.