Веданта
Веданта (санскр. – тура мағынада Ведалардың аяқталуы) – екі мағынасы бар термин: а) құдаи білімнің аяқтаушы бөлімі (шрути), яғни "ведалардың соңы, аяғы"; б) ведалардың абыройын мойындайтын алты негізгі діни-философиялық жүйелердің ең ықпалдысы, индуизмнің философиялық негізі. Ведантаның өкілдері әлемнің, оның рухани бастамасының, танымның, жанның, бостандықтың (өмір азаптарынан құтылудың) концепцияларын теориялық жете зерттеумен айналысты. Ведантаның өзінің ішінде әртүрлі ағымдар болды: Шанкараның адвайта-ведантасы (VIIIғ. аяғы-IХғ.), Рамануджидің вишишта-адвайтасы (1017-1137) және Мадхваның двайта-ведантасы (ХІІІғ.-мүмкін, ХIVғ.басы). Олардың бәрінде тіршіліктің, бардың (сущий) бірінші негізі және бірінші себебі рухани бастама Брахман деп есептелінді, бірақ Брахман атрибуттарын және оның танымдылығын түсіндіруде бірікпеді.ХVІІІ ғ. Үндіде британ үстемдігі орнатылуына байланысты тарихи-мәдени контекстің өзгеруі өмірге неоведантизмді әкелді (көрнекті өкілдері Р.Рай, Даянанда, Рамакришна, М.Ганди, А.Гхош, т.б.). Оның идеологтары веданталық қағидаларды қазіргі әлеуметтік-саяси проблемаларды шешуге, ұлттық бостандық және ұлттық үнділік мәдениетті жаңғырту үшін күреске пайдалануға тырысты. ХХ ғ. алғашқы онжылдықтарында веденталық идеялардың саясатта кең өріс алғандығы сондай, А.Гхош тіпті бұл құбылысты "саяси ведантизм" деп атады.