Реформация
Реформация – христиандық шіркеу мен дін тұтудың өзін өзгертуге бағытталған Солтүстік және Орталық Еуропадағы XVI ғ. кең діни және әлеуметтік-саяси қозғалыс. Ол Ренессанспен тығыз байланысты. Реформацияның негізін қалаушылар М.Лютер мен Ф.Меланхтон (Германия) және Ж.Кальвин мен У.Цвингли (Швейцария) болды. Реформация индульгенцияларды сатуға, римдік-католиктік шіркеудің монополиясына, христиан діни ілімін Папа билігі тұрғысынан түсіндіруге қарсылық ретінде басталып, протестантизмнің пайда болуына әкелді.Реформация нәтижесінде римдік-католиктік шіркеудің үстемділігі бұзылды, шіркеу арзандытылды және оңайландытылды, христиандық дін тұтынудың ортасына адамның жеке діни сенімі қойылды. Еңбекке қатынас түбегейлі қайта қаралды, соның арқасында ол (еңбек) діни-этикалық құндылық мағынасына жетті, көтерілді, ал өз ісінде шорқақтық пен жете білмеушілік (неумение и некомпетентность), дырдулық (праздность) сияқты ауыр күнә ретінде қарастырыла бастады. Бұл жаңа, буржуазиялық қоғамның іскерлі, өз ісіне және жүріс-тұрысына моральды жауапты, діни ерікті адамның шығуына мүмкіндік туғызды. Мұны кезінде М.Вебер атап көрсетті (қар.: «Протестанттық этика және капитализм рухы»).