төбе
is. Tepe, toprak ve kumla oluşan yükselti
is.
1. Başın en üst ıjpktası, tepe
2. Evin tepesi
3. Şapkanın tepesi
4. Herhangi bir şeyin en yüksek ucu
Төбесі көкке тиді — Tepesi göğe değdi
Төбе шашы тік тұрды — Tepe saçı dik durdu. Çok kötü bir şey karşısında
Жүрегі тас төбесіне шықты — Yüreği tam tepesine çıktı
Төбесіне көтерді — Basının üstünde oturttu
Төбе би — Tepe beğ, en yüksek beğ, hakim
Бір төбе — Bir şeyin, diğerine nazaran çok olması