garip
-bi s. Ar. 1. Мүсәпір, бейшара, байғұс, жалғыз-жарым
2. Жат елдік, шет елдік; жат, бөтен, бейтаныс (адам)
3. Оғаш, әдеттен тыс, түсініксіз, ерсі
Garip bir olay — Әдеттен тыс жағдай; таңғаларлық оқиға
4. mec. Қайғылы, мұңды
5. ünl. Ғажап, қайран, таңырқарлық, таң-тамаша
Demek Bekir böyle utangaç bir çocukmuş. Garip! — Демек, Бәкір сондай ұялшақ бала екен ғой, ғажап!
garip bulmak — жатырқау, тосырқау, жатсыну:
Sizin gibi modern bir sosyete adamının böyle düşünmesini garip bulunuyorum — Сіз сияқты қазіргі заманға сай оқыған адамның осылай ойлауын, турасын айтсам, жатырқап тұрмын