dil
is. 1. Тіл — дәм сезетін, үн шығаратын, сөйлейтін ауыз қуысындағы негізгі мүше
2. Тіл — қарым-қатынас құралы
Konuşma dili — Сөйлеу тілі, ауызекі тіл
Ölü dil — Өлі тіл
Yaşayan dil — Тірі тіл
3. (сағат, таразы т. б. қозғалмалы көрсеткіші) Тіл, тілшік
Terazi dili — Таразы тілі
4. tar. Тіл, әскери тұтқын
dil dökmek — тіл тегу — алдап-сулап көндіру, иландыру, сендіру
dil tutmak — тіл ұстау — жауапка тарту үшін жау әскерін ұстап әкелу
dil uzatmak — тіл тигізу, жаман сөзбен балағаттау
dile (dillere) düşmek — өсекке іліну, сөзге қалу, сезге ұрыну
dile destan — әйгілі, атақты, айтулы
dile kolay — айтуға оңай
dili açılmak — тілі ашылу, тілі шешілу — сөйлей бастау
dili damağına yapışmak (veya dili damağı kurumak) — тілі таңдайына жабысу, тілі аузына симау, тілі қурғау — қатты шөлдеу, сусау
dili uzamak — тілі ұзару — шамасына қарамай, жөн-жосықсыз сөйлеу
dili varmamak — тілі бармау, айтуға аузы бармау
dili yanmak — аузы күю, беті қайту
dili yatkın — тілі жатқын, шет тілін үйренуге икемі бар
dilimin ucunda — тілімнің ұшында — бір сөзді біле тұрса да, есіне түсіре алмау
dilin kemiği yok — тілде сүйек жоқ)
dilinden düşürmemek — аузынан тастамау, әрдайым айтып жүру
diliyle sokmak — тілімен шағып алу, тілдеу, тіл тигізу