eşek
is. zool. 1. Есек
2. mec. Дөрекі, қиқар, қыңыр адам; ақымақ, дүлей, миғұла адам
eşeğe gücü yetmeyip semerini dövmek — есекке күші жетпеген соң, ер-токымын сабау — тазы ашуын тырнадан алар
eşek gibi — дөрекі, тұрпайы, нойыс, өрескел
eşekten düşmüş karpuza dönmek — argo 1) не істерін білмей дағдарып қалу, аңтарылып қалу, абдырап-дабдырап қалу. 2) қиын, жаман жағдайға тап болу