fark
is. Ar. 1. Парық, айырмашылық, өзгешелік, айырма
2. mat. Қалдық
fark atmak — басым болу, алда болу
fark etmek — 1) байқау, көру, сезу. 2) түсіну, аңғару, ұғу. 3) өзгеру, басқа түрге ену. 4) айыру, айырып тану, ажырату
fark etmez — маңызды емес, бәрібір әсері жоқ
fark gözetmek — айыру, айырым жасау, бөлектеу
farkına varmak — байқау, сезу, көзі шалып қалу; түсіну, ұғыну
farkında olmak — түсіну, аңғару, ұғыну