kan
is. 1. Қан
2. mec. Тұқым, тек, туыс
Kan almak — Қан алу
Kan gelmek — Қанау, қан ағу
Kan kaybetmek — Қан жоғалту
kanı başına sıçramak (veya beynine çıkmak) — қаны басына шапшу, қатты ашулану, кіжіну
kan ter içinde kalmak, kan tere batmak — қара терге түсу
kana boyamak — қанға бояу, қан жоса қылу
kana kan — қанға қан, қанды канмен жуу
kanı kanla yumazlar, kanı suyla yurlar — қанды қанмен жумайды, қанды сумен жуады (мақал)