ақтық
зат. бот. Қыр шөбінің (селеу, көде т.б.) жалпы атауы; ақот. Мына жайлаудан қыс ызғары әлі көтерілген жоқ. Жас төлге қазір салқындау болады. Және шөбі де бірыңғай а қ т ы қ тұз көп керек (С. Бегалин, Уақыт., 77). Жайлауымыз таулы, қатқақ жер. Негізі шөптері а қ т ы қ, жусан, ебелек, бұйырғын, изен (Қазақст. ауыл шаруаш., 1970, 7, 57). Ыстық түссе а қ т ы қ т ы ң шөбі қурап, буыны қата бастайды (Қызыл ту, 27.06.1958, 2). Ақтық байлау. этногр. Киелі деп танылған ағаш, бұта, тал, терек т.б. жерлерге ақ шүберек байлап, тілек тілеу рәсімі (Қаз. этнография., 1, 133). Ақтық салу. этногр. жерг. Батаоқыр. Марқұмның құда-жегжаттары бір алтын жетелеп, бір қатын өңгеріп, кездеме, шай, т.б. нәрселерін алып барады. Бұл «а қ т ы қ с а л у» деп аталады (А. Нүсіпоқасұлы, Ағаш бесік., 5, 97).