Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
алан
зат. көне. Ертеде Каспии теңізінің жағасын мекендеген ел. Қыпшақ жігіттерінің бас қосып шапқыншыларға қарсы шыққанын көріп, Еділ бойындағы уақ ұлттар: башқұрт, а л а н, Еділ бұлғарлары да бас көтерді (І. Есенберлин, Алмас., 75). Тарихшы Иосиф Флавийдің айтуынша осетиндер бұрын а л а н д а р деп аталған, Дон жағалауындағы скифтердің бір бұтағы болған (А. Сейдімбеков, Күңгір-күңгір., 171). Бөрі емес, а л а н н ы ң бұл аламаны. Қасқырдай шапқан жұртқа даладағы. Хазардан қарақшылар жортқан талай, Малы мол көшпендіні талағалы (Қаз. әдеб., 04.10.1974, 2).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: алан


будет выглядеть так: Что такое алан