Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
алеңдік
зат. көне. От, алау. «Арыстаған Жетісу, А л е ң д і к жаққан жеріміз» (Халық өлеңі). «Ақбүркеншік салған жұрт, А л е ң д і г і н жаққан жұрт» (Батырлар жыры, 1940 ж. 51-б).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: алеңдік


будет выглядеть так: Что такое алеңдік