Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
алман
Iзат. жерг. Алынатын нәрсе; алым, салық; пәре. Күнде а л м а н алғаны, Замана солай болғаны. Парамен а л м а н жегеннің, Жемсауы сірә, тоймайды (А.Үлімжіұлы, Шығ. жин., 2, 358).
II
зат. Неміс ұлтының халықтық атауы. – Біздің күн түбіндегі мажарда (мадьяр, венгр), жер түбіндегі а л м а н д а (неміс) кеткен еншіміз жоқ (М.Мағауин, Аласапыран, 2, 240).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: алман


будет выглядеть так: Что такое алман