Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
аң
Аң қорығыш. Аңды қоритын адам (егерь). Әңгіме тыңдағанды қойып, а ң қ о р ы ғ ы ш т а р ғ а «Бүкіл таудың аң-құсын құртып жүрген қорқау – міне, мынау» деп ту сыртынан сұқ саусағын шошайтатындар көбейді (К. Сегізбаев, Жап-жасыл., 6). Тіпті бір жылы он екі салалы дөнен бұғыны атып әкеліп, ащы қуырдақтатып отырғанда а ң қ о р ы ғ ы ш т а р д ы әкеліп, үстімнен түсірді-ау (Бұл да).
Аң қорығыш. Аңды қоритын адам (егерь). Әңгіме тыңдағанды қойып, а ң қ о р ы ғ ы ш т а р ғ а «Бүкіл таудың аң-құсын құртып жүрген қорқау – міне, мынау» деп ту сыртынан сұқ саусағын шошайтатындар көбейді (К. Сегізбаев, Жап-жасыл., 6). Тіпті бір жылы он екі салалы дөнен бұғыны атып әкеліп, ащы қуырдақтатып отырғанда а ң қ о р ы ғ ы ш т а р д ы әкеліп, үстімнен түсірді-ау (Бұл да).