Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
ау
Ау қазаны. кәс. Аудың түбі, шұңқыры. Рахметқалидың а у қ а з а н ы н а толық жеткен қолы тарғыл өгіздің кескініндей бір зор нәрсеге шап ете түсті (Қаз. әдеб., 09.02.1973, 1). Бәрінің де назары а у қ а з а н ы н а ауған (Бұл да). Ау шапты. кәс. Ау құру, ауды суға салу. – А у ш а б а т ы н уақыт болды, киініңдер жігіттер, - деді бригадир (С.Хайдаров, Теңіз., 50).
Ау қазаны. кәс. Аудың түбі, шұңқыры. Рахметқалидың а у қ а з а н ы н а толық жеткен қолы тарғыл өгіздің кескініндей бір зор нәрсеге шап ете түсті (Қаз. әдеб., 09.02.1973, 1). Бәрінің де назары а у қ а з а н ы н а ауған (Бұл да). Ау шапты. кәс. Ау құру, ауды суға салу. – А у ш а б а т ы н уақыт болды, киініңдер жігіттер, - деді бригадир (С.Хайдаров, Теңіз., 50).