Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
барұңғар
зат. көне. Шыңғысхан заманындағы билеушінің оң қолы болып табылатын лауазым иесі. Игі жақсылар қақ айрыла сөгіліп, бірі сол қол – жұңғарға, бірі оң қол – б а р ұ ң ғ а р ғ а, атақ-дәреже, абырой-мәртебесіне орай, әрқайсысы өздеріне тиесілі орындарына отыра бастады (М. Мағауин, Аласапыран, 50).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: барұңғар


будет выглядеть так: Что такое барұңғар