бергек
зат. этногр. 1. Сәукеленің төбесіндегі алтынмен, күміспен әшекейленген қатырғы, төбелдірік (Қаз. этнография., 1, 478). Б е р г е к к е моншақ қадаған жібек желек бекітіледі (Бұл да). 2. ауыс. Діңгек, тірек, қазық. «Шіркін Базаралы оқыған болса, бір Тобықты емес, бар қазақтың осындай мұң-мұқтажына алтын б е р г е к, асыл діңгек болар еді-ау!» - деп ойлады (М. Әуезов, Таңд. шығ., 2, 154).