булан
ет. ауыс. Асып-тасу, дандайсу, көкірек керу, желігу, мастану. Шен-шекпеніне б у л а н ы п, екі қолын жан қалтасына салып шіреніп, астам сөз, астам қылық істегендерді қазақ халқы жек көрген (А. Нүсіпоқасұлы, Ағаш бесік., 1, 95). Қазақ халқы мәнсабы мен байлығына б у л а н ы п, даналарға ақыл айтуды өркеуделік, надандық, көргенсіздік деп білген (Бұл да, 1, 124). Марданның дәл осы тұста жын дарыған бақсыдай ата дәулетке б у л а н ы п, жастықтың желігімен ел кезуі жөн-ақ еді (М. Разданұлы, Алтай., 101).