бұт
зат. жерг. Тіреу, тіреу ағаш; діңгек. Ортада тұрған б ұ т т ы маңдайымен ышқына қатты соғып жібергенде, жер кепенің іргесі солқ етіп, төбесінен топырақ сау-сау төгілді (О. Сәрсенбаев, Жақсының көзі, 161-162). Қарлығаш ішке кіріп, бел ағашты тіреп тұрған б ұ т қ а ұя салғанды қолай көрді (Қ. Омарұлы, Әке, 355). Бұт пен сан арасында. жерг. Табан астында, жөпедемеде. – Шаруа бар, ақ жеңеше. – Тұтақ! Әкім емес, түк емес, б ұ т п е н с а н а р а с ы н д а саған тірелген ол не қылған шаруа? (Ә. Нұрпейісов, Соңғы., 112). Бұтына жіберіп қоя жаздады. Қатты қорықты. Бұтын сулады. Сиіп қойды д.м.