Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
А [Б] В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
бұттат
ет. сөйл. Адымдату, бұтын керу. Бірер сәттен соң қара інгенді қыңқ еткізіп, борбайын орай қамшымен бір салып, жұтпа құмға б ұ т т а т а, шағылдан желіп түсті (Ж. Нәжімеденов, Кішкентай, 186).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: бұттат


будет выглядеть так: Что такое бұттат