Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
А [Б] В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
бытқын
ет. жерг. Қатты ашулану, күйіп-пісу. Бұлқан-талқан боп, б ы т қ ы н а п, қарадай болдырған Дүрияға Бәнудің жаны ашыды (К. Мұқажанұлы, Ортеке, 223).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: бытқын


будет выглядеть так: Что такое бытқын