Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
ден-делбезе
зат. жерг. Дені, денесі. Д е н-д е л б е з е с і сау, қайрат етер қалың азаматы бар бейнетқор ауыл жұрты қайтар құстай араласып, жалбақтасып қалушы еді (Е. Тұрысов, Құралай., 7).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: ден-делбезе


будет выглядеть так: Что такое ден-делбезе