Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
дүң
Iзат. көне. Қоладан немесе жезден жасалған бүйірі шығыңқы, мойны тар, тұтқасы бар, көлемді ыдыс. Д ү ң н і ң мойыны мен бүйірі аралығында тұтқасы, түбінде аласа тағаны болады (Қаз. этнография., 1, 666).
II
сын. жерг. Дөкір. Ішін-ара болмаса, көбі д ү ң, өпірім, елге шықса қырып кете жаздайды (Ж. Нәжімеденов, Кішкентай, 30).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: дүң


будет выглядеть так: Что такое дүң