жезайыр
зат. көне. 1. Ерте кездегі мылтықтардың бір түрі. Мылтықтың «алты қырлы ақ берен», «он екі құрсау ж е з а й ы р», «қозыкеш», «құлдырмамай», «қара мылтық» деген аттары бар (Ата салты., 50). 2. Садақ оғының (жебенің) бір түрі. Сайгез, бұлың, сұржебе, ж е з а й ы р, қалжуыр т.б. – бәрі де садаққа салынар жебе түрлері (Соц. Қаз., 29. 03. 1991, 4). Бірақ жоңғарлардың сайгезі мен ж е з а й ы р л а р ы н ы ң ұшқырлығын есіткеннен кейін қалың қолға өзі басшылық етуді мақұл көрген-ді (Алм. ақшамы, 21. 06. 1991, 4).