Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
жемір
ет. жерг. 1. Обырлану, құшырлану. 2. үст. Асықпай, баппен, сыздықтатып. Ағай қолы дірілдеп стақан толы қызыл сусынмен ж е м і р е жұтып салды (Ә. Асқаров, Таңд., 205).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: жемір


будет выглядеть так: Что такое жемір