кәкір
зат. жерг. 1. Кінарат, кемістік, зақым. «Дегенмен ішкі құрылысында бір к ә к і р і бар-ау», - деп ойлаған (А. Әлсеров, Ар алдында, 12). Екі бетінің қаны тамып тұрған мұның денсаулығында әскерге жарамайтындай ешбір к ә к і р жоқ секілді (О. Сәрсенбай, Шығ., 4, 89). – Аға, сондай бір к ә к і р д і ң болғаны рас, - деп зоотехник басын көтере алмай, бүгжиіп, бұға түседі (Бұл да, 5, 330). 2. Пәле, кесапат, шатақ. – Тоқа, айтады демеңіз. Мұның аяғы к ә к і р г е соғады (О. Сәрсенбай, Шеңбер, 199). 3. Кесір, зиян, залал. Балаларыңа бір к ә к і р келтірейін демесеңдер жоламаңдар! – деп, өздерін қорқытып, үркітіп қайтарып жіберетін (Ұ. Доспанбетов, Ел есінде, 131).