Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
А Б В Г Д Е Ж З И І Й [К] Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
кекілде
ет. жерг. Бір шоқ етіп жинау, баулау. Оны (тарыны) қолмен к е к і л д е п, бастырып, ұшырып, бораларына құйғанша көрер азаптары аз емес (К. Сегізбаев: Қаз. әдеб., 01. 04. 1985, 14). Ауылдағы кей ағайындар тары егіп, оны қашан к е к і л д е п алғанша таңның атысы, күннің батысына дейін торғай қондырмаймыз деп әуреге түсіп жүргендері (Бұл да).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: кекілде


будет выглядеть так: Что такое кекілде