кеп
зат. кәс. Құстың мес етіп сойып, ішіне бір нәрсе тығып қойған терісі. Екі үйдің бірінде осы кісінің мерт болған атақты құсының тері к е б і тірі қырандай тіленіп тұрады екен (Туған жер., 140). Құсбегілер тіліндегі шарға – «қызыл», «далбай», «к е п», «тірі» сияқты атаулармен де айтылады (Ж. Бабалықов, Қырандар, 54). Кепті жерге түсірді. Сырын айтты, мәнін түсіндірді. Талып ұйықтап кетіппін тұрып сонда, Асулы тастан салған босағада. Біреу келіп еппенен оятты да, К е п т і жерг. е т ү с і р д і бір заманда (И. Байзақов, Таңд. шығ., 1, 38).