кер
Iзат. г е о г р. Керіліп (созылып) жатқан биік жер. Мал к е р д е жайылып жатыр. Түсіндірме сөздікте жер бедеріне байланысты жалаң, жүрекше, к е р, мұрын, текше сөздері жоқ (Қаз. әдеб., 28.08. 1987, 14). Кер бетеге. бот. Қырда өсетін бетегенің бір түрі. Жерқылаң мінген екі жігіт кешкі салқынмен есіп жүріп кеткенде к е р б е т е г е, боз көденің арасында зорға көрінгендей (М. Әуезов, Таңд. шығ., 1, 292). Беті жыбырлаған к е р б е т е г е л е р, үкідей желбіреген ақ селеулер, көкорай шалғындар Сәкеннің көз алдынан өтеді (Т. Әлімқұлов, Туған ауыл, 48). Кер бетегелі сын. Кер бетегесі бар, кер бетеге өскен. Ықлас пәлен күннен кейін-ақ селеулі, к е р б е т е г е л і, көк майсалы сахараға ілікті (Т. Әлімқұлов, Туған ауыл, 16).
II
Кер марал. Маралдың бір түрі. Өңі кер түсті (Қ. Қайымов, Қызықты зоол., 148). Кер төбел. Төбелі бар кер (ат). К е р т ө б е л аттың үстіне обатастай боп, қожбан қара жігіт бір жамбастап отыр (І. Есенберлин, Махабб., 17).