Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
керегебау
зат. Екі керегенің жапсарласқан жерін таңып байлайтын бау (құр). Оюлап қолдан тоқыған басқұр, уықбау, босағабау, к е р е г е б а у дегендер түр-түрімен айқұш-ұйқыш жүргізіліп тасталған (Б. Шаханұлы, Таңд., 1, 321). Ақбілекке к е р е г е б а у, уықбау ызғызып, көйлек-көншегін пішкізіп алуға шақыра келетін абысын-ажын ізі суып көрген емес (Қаз. әдеб., 23. 12. 1983, 4).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: керегебау


будет выглядеть так: Что такое керегебау